Wij zijn momenteel met het hele gezin thuis. Mijn man en ik werken thuis, mijn oudste dochter die op kamers zit in Utrecht is weer hier en de jongste zit in het historische examenjaar. Dat is/was wennen. Een huis vol! Iedereen heeft echt wel zijn draai moeten vinden. We zijn nu ruim twee weken verder en ik moet zeggen, het valt me alles mee, het gaat goed. Het is zelfs gezellig! Van tevoren denk je: “Zolang ‘opgesloten’ met zijn vieren…?!” Deze situatie gaat nog even duren, maar ik hoop dat het zo blijft gaan hier thuis.
Het kan ook anders lopen… Hoe gaat dat bij jullie?
Nu je kinderen dus de hele dag thuis zijn en jij (en je partner) waarschijnlijk ook, kun je je nog meer ergeren aan het huiswerkgedrag dan ‘normaal’. Daar komt nu ook nog het schoolgedrag bij. Er kunnen spanningen ontstaan tussen jou en je kind. De sfeer in het gezin wordt er niet beter op.
Het liefst gaat je kind ‘s morgens in zijn/haar bed zonder ontbeten te hebben de eerste online lessen volgen. Jij vindt dat dat niet kan en zegt dat dan ook. Je wilt dat je kind komt ontbijten, doucht en zich aankleedt voordat school begint. Hier ontstaat al het eerste zuchten en rollende ogen.
Als er dan na de online schoollessen ook nog huiswerk op het programma staat, lijkt het jou het handigst om dat meteen te maken. Helaas ziet je dochter of zoon dit anders. Die gaat lekker digitaal chillen met vrienden en vriendinnen, netflixen of gamen. Dat huiswerk komt later wel… of niet.
Jij stoort je hieraan en gaat het gesprek aan, lees strijd… Je blijft praten, want je wil graag je standpunt duidelijk maken en tot hem/haar doordringen. Je kind reageert gewoon niet, gaat juist een pittige discussie aan of loopt stampvoetend weg. Herkenbaar? Voor mij wel… Wie creëert hier nu eigenlijk de stress…?
En bij stress gaat het reptielenbrein aan.
Mensen, dus ook kinderen, hebben drie manieren om met stress om te gaan. Ze gaan het gevecht aan (dus terugschreeuwen), ze vluchten (naar hun eigen kamer) of ze zwijgen (klappen helemaal dicht, het hoofd in hun capuchon).
Ook pubers met grote monden zijn nog kinderen. Achter gedrag zit een behoefte. Vraag naar de behoeftes van je kind. ‘Wat heb jij nodig?’ Voor elk kind, voor ieder mens kan dit anders zijn. Het is een bizarre tijd, ook voor kinderen. Zij voelen jouw onrust.
En juist nu, in deze spannende onzekere periode, hebben kinderen extra behoefte aan verbinding, vertrouwen, bevestiging en liefde.Morgen weer een dag! En thuis mag het ook leuk zijn. Niet alleen maar moeten. Zij balen soms ook en dat mag. Als ‘alles’ voorbij is, wil je toch terugdenken aan een tijd thuis die ondanks deze heftige crisis eigenlijk best goed verliep met veel gezellige momenten samen?