Afgelopen donderdag was er weer een bijeenkomst van Bredames, een netwerk van Bredase ondernemende vrouwen. Deze keer mocht ik de dames meenemen/een kijkje laten nemen in ‘wat ik doe’. Dat ging natuurlijk over systemisch werk, opstellingen en de verbinding tussen de ouder en het kind. Terwijl ik daarover vertelde, werd een van de vrouwen, moeder van een 13-jarige dochter, ontzettend geraakt. De tranen kwamen… Het was eigenlijk vanzelfsprekend om daar een opvoedopstelling op ‘los te laten’. Deze moeder wilde heel graag! 
Hier volgt een samenvatting van de opstelling. 
Moeder kan haar plek niet vinden en dat ervaart ze ook dagelijks. “Ik voel me niet echt moeder, maar meer gezellig een van de meiden”. Ze legde een vloeranker voor haar en haar dochter neer. Toen voelde ze wat het met haar dochter deed, maar zag zelf niet wat ze haar dochter kon geven of niet kon geven. Totdat ze de vloerankers van haar vader, moeder, broers en zus neerlegde. Toen zag ze, voelde ze waar het klem zat. De zogenaamde blinde vlek brokkelde af. Vervolgens hebben we de leden van haar ‘gezin van herkomst’ de juiste plekken gegeven. Dat gaf haar meteen zoveel rust. De groep keek ademloos toe wat er gebeurde in ‘het veld’.
Hoe mooi, om op deze manier mijn werk te laten zien, in deze fijne groep. En E…. dankjewel voor je vertrouwen en openheid! 
De volgende dag appte ze: “Verschil was voelbaar thuis. Mijn dochter van 13 kroop op mn schoot, ‘mammaatje’…”