Ik heb weer een mooie sessie met een moeder gehad. Nu vind ik alle sessies mooi en waardevol, maar deze wil ik graag met jullie delen en dat mocht van haar. 
Een alleenstaande moeder met twee puberzonen en een ex die zijn kinderen niet meer wil zien, was bij mij. De jongste zit niet lekker in zijn vel en de oudste gedraagt zich vaak als vader t.o.v. de jongste. En die pikt dat natuurlijk niet. Voldoende aanleiding voor strijd en discussie. Moeder vertelde heel open over hoe (slecht) de relatie met haar ex is, hoe het eraan toe gaat thuis en dat ze de strijd met en tussen de jongens echt beu is. Opvoedvraag: ‘Wat kan ik hieraan doen? Hoe pak ik het aan?’
Aan de hand van een opvoedopstelling zijn we samen gaan kijken wat er speelde. Hier volgt een samenvatting: Moeder legde een vloeranker neer voor zichzelf en haar zonen en voelde al snel dat ze niet echt in haar kracht stond en dat dat met haar moeder, oma, overgrootmoeder, etc. te maken had. Ze heeft voor de vrouwen achter zich in de lijn, vloerankers neergelegd. Ze voelde de last. De last van alle vrouwen… die droeg zij op haar schouders. Ze stond te wankelen en zakte bijna door haar benen. Door ‘terug te geven’ wat niet van haar was, werd de last een stuk lichter. Ze voelde zich een stuk sterker. Ze stond/staat in haar kracht. 
Vervolgens heeft ze haar oudste zoon op de plek gezet van het eerste kind. Hij stond namelijk, systemisch gezien, op de plek van de vader/ex. Vandaar dat hij met de vaderenergie in huis liep. Het klinkt allemaal wat plastisch of misschien zweverig, maar als je begrijpt hoe het systemisch en met energie werkt tussen mensen, dan snap je dat er beweging gaat komen in dit gezin/systeem. Dat bleek ook bij thuiskomst: Moeder voelde zich sterk, had een duidelijke krachtige moederenergie bij zich en de oudste zoon was niet zichzelf (of juist wel nu 😉). Hij stribbelde tegen, want hij was gewend om de vader uit hangen, maar dat werd nu (energetisch) niet meer getolereerd. En in de dagen die volgden gingen de jongens zelfs met elkaar in gesprek. Dat hadden ze nog nooit gedaan…
Als iedereen op zijn eigen plek staat, dan is er minder strijd. Dit is een tipje van de sluier van wat systemisch werk doet. Elke kleine beweging zorgt ervoor dat alles gaat meebewegen. Volgende keer gaan we kijken wat zich aandient in de situatie met de jongste zoon. 
Wat is het toch mooi werk dat ik mag doen!