Afgelopen week had ik nog een eerste sessie met een jongen die in de eerste klas van het vwo zit. Dan denk je misschien: “Huh, zo net voor de vakantie…?”

 

Hij is over, maar is bang dat het in de tweede klas (nog) lastiger wordt. Hij heeft het hartstikke naar zijn zin op school, veel nieuwe vrienden, maar zijn cijfers vallen tegen. Daar baalt hij van. Hij snapt niet goed waar het door komt. 

“Op de basisschool ging het vanzelf. Het is nu wel veel meer stof, maar toch…” zegt hij. “Mijn vrienden doen minder, halen betere cijfers, maar ik voel me net zo slim als zij. Hoe kan dat nou?” Hij keek er wat somber bij.

 

We zijn gaan onderzoeken wat en wanneer het allemaal al wél goed gaat, hoe hij dat dan aanpakt en wat nóg niet lukt. Welke leerstrategie past bij hem? 

Altijd leuk om de strategietest te laten maken. Nou ja, niet het maken van de test op zich, maar het gezicht vol verbazing te zien als ik de ‘uitslag’ voorlees. Zo ook bij deze jongen! Een feest van herkenning. “Dat klopt helemaal! O, dus wat ik doe of hoe ik ben is helemaal niet raar? Ik ben niet de enige!” zei hij blij. 

 

Aan de hand van wat we nu weten, kan ik verder aan de slag met hem. Hij met mij dus eigenlijk, want het zit gewoon in hem. We gaan het samen ont-wikkelen. Hij heeft er weer vertrouwen in en gaat opgelucht naar huis. Dat geeft energie, aan hem, maar zeker ook aan mij! 

 

In de week voordat school begint, komt hij weer, zodat hij een goede start kan maken in de tweede. Fijne vakantie, jongen!